Fenrir's claw, Athame

De maan stond hoog aan de hemel. Het was een donkere nacht in Austeria. Al meerdere nachten was het onrustig geweest. ‘s Nachts huilden de wolven om het dorp, op zoek naar eten.

Maar één huil was oorverdovend. Het was de huil van Fenrir. Ook wel de reuzenwolf genoemd. Na meerdere verdwenen dorpelingen en ontroostbare weduwen, vonden de dorpsbewoners dat de grens bereikt was. Tijd om voor eens en altijd iets aan deze ‘plaag’ te doen.

Na een lange zoektocht, waarbij alle bossen werden uitgekamd, kwamen ze tot een conclusie: de wolf moest ergens zijn waar ze het niet verwachtten: in het dorp! Grote vuren werden aangestorken op het grote plein. Iedereen werd tevoorschijn gehaald.

De burgemeester stond op en verhief zijn stem: EEN VAN JULLIE IS DE WOLF! HET IS EKEL EEN KWESTIE VAN TIJD.

Om de beurt werd iedereen ondervraagd, tot ze op gegeven moment bij Rialda kwamen. De oude dame, Rialda van Groenwoud, 96 jaar oud en zo krom als maar kon. Toen ze eenmaal naar voren was gestommeld en de burgemeester haar de brandende vraag stelde:

Rialda, ben ij de wolf? Rialda begon te stotteren. Plotseling stak de wind op en verdween de zon achter de wolken. Onder een oorverdovend gekrijs transformeerde de oude dame plotseling in een gigantische bruine wolf!

Een luid gehuil kwam uit haar harige keel. Terwijl ze een grote sprong maakte, sloeg ze met haar reusachtige klauwen meerdere wachters aan de kant. In één van de schilden bleef een scherp voorwerp steken. Hij had het schild voor het grootste deel doorkliefd.

De wachter keek met grote ogen naar de glinsterende klauw. De klauw is bewaard als aandenken, maar Rialda is sindsdien nooit meer gezien.